Είναι απλό. Δημιουργείς μια γιορτή.
Κλείνεις ένα χώρο (αρχικά). Εγώ ήμουν τυχερή και βρήκα στην πόλη του Zug μια αίθουσα, η οποία παραχωρείται δωρεάν από τον Δήμο για εκδηλώσεις. Κατόπιν επικοινωνίας μαζί τους, χωρίς να με έχουν γνωρίσει προσωπικά και με επίθετο γλωσσοδέτη (ναι, το δικό μου) δέχθηκαν την αίτησή μου για παραχώρηση της αίθουσας ώστε να δημιουργήσω μια μικρή γιορτή για μωρά, νήπια και παιδιά από 0-5 ετών.
Μετά επικοινώνησα την γιορτή σε ένα δίκτυο γονέων, οι οποίοι εξέφρασαν το ενδιαφέρον να συμμετάσχουν (γιατί τί νόημα θα είχε μια διοργάνωση χωρίς το αντίστοιχο ενδιαφέρον;) 20 περίπου οικογένειες δήλωσαν συμμετοχή. Στο σημείο αυτό να πώ ότι ναι μεν το Zug είναι φορολογικός παράδεισος αλλά γεωγραφικά δεν αποτελεί κέντρο εκδηλώσεων όπως η Ζυρίχη, ούτε έχει την ζωντάνια και γραφικότητα της Λουκέρνης.
Αρκετοι με ρώτησαν πώς και μου ήρθε η ιδέα να το κάνω αυτό. Οι λόγοι ήταν αρκετοί:
Αρχικά θέλω τα παιδιά μου να μάθουν την ελληνική ιστορία, παράδοση και τα έθιμα. Όταν διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει κάτι για την ηλικία τους αποφάσισα να δημιουργήσω εγώ μια αντίστοιχη δράση. Οπότε λίγο συνδυάζοντας την τέχνη του παρελθόντος (διοργάνωση εκδηλώσεων) λίγο η πεισματάρικη φύση μου που εάν βάλω κάτι στο μυαλό μου δεν βγαίνει ούτε με εγχείρηση, λίγο ότι δεν ήθελα να μεμψιμοιρώ -για την κακούργα ξενιτιά ως expat- αλλά ήθελα να βρώ λύση... έγινε!
Όταν διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει κάποια εκδήλωση για νήπια αποφάσισα να δημιουργήσω εγώ μια δράση. Οπότε λίγο συνδυάζοντας την τέχνη της διοργάνωσης εκδηλώσεων, λίγο η πεισματάρικη φύση μου που εάν βάλω κάτι στο μυαλό μου δεν βγαίνει ούτε με εγχείρηση, λίγο ότι δεν ήθελα να μεμψιμοιρώ -για την κακούργα ξενιτιά ως expat- αλλά ήθελα να βρώ λύση... έγινε!
Και μάλιστα με χορηγό τον Barba Zueri, (όχι από την Κορώνη, αλλά από την Ζυρίχη),
δύο νέα και εξαιρετικά παιδιά που φτιάχνουν σπιτικό τσουρέκι προθυμοποιήθηκαν να κεράσουν τα παιδιά της γιορτής σπιτικό τσουρεκάκι χειροποίητο. Το παιδαγωγικό κομμάτι έτοιμο (τσεκ) χάρη σε επαφές που είχα κάνει με παιδαγωγούς (γιατί αυτές οι ηλικίες είναι το δυσκολότερο κοινό να ελκύσεις την προσοχή). Η Neue Griechische Schule ανέλαβε με πολύ ενθουσιασμό την διακόσμηση της αίθουσας, και όλα έδειχναν να πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο...
Και εκεί που όλα ήταν έτοιμα, αρρωστήσαμε οικογενειακώς. Τα κορμιά έπεφταν με πυρετό το ένα μετά το άλλο εκτός των παιδιών που ακόμα και με 39 η όρεξη για παιχνίδι και χοροπήδημα ήταν business as usual. "Κοίτα να το ακυρώσεις'' μου λέει το έτερον ήμισυ και η φωνή της λογικής αυτής της σχέσης "δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσεις να στήσεις εθνική γιορτή σε τέτοια κατάσταση''. Έπρεπε να
παραδεχτώ ήττα και δεν μου άρεσε καθόλου, ομολογώ. Ενώ έψαχνα να βρώ λύση στο μυαλό μου έπαιζε το τραγούδι του Καζαντζίδη
''Αν είν’ η μοίρα μου σακατεμένη
δε φταίει ο κόσμος, ούτε κι εσύ.
Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ’ την αρχή.''
Το ακούτε και εσείς με μπουζουκάκι να παίζει στο μυαλό έτσι;
Η επιφοίτηση δεν άργησε να έρθει. Μίλησα με το Neue Griechische Schule και με πολύ χαρά δέχθηκαν να την αναλάβουν. Οπότε η γιορτή έγινε, τα παιδιά πέρασαν υπέροχα, αλλά εμείς δεν ήμασταν εκεί, καθώς μας είχε χτυπήσει στην σειρά κάτι λίγο πιο ελαφρύ από το χτικιό.
Νιώθω την ανάγκη να πώ δημόσια ευχαριστώ στους ανθρώπους που βοήθησαν στο στήσιμο και τη πραγματοποίηση αυτής της εορτής, και πιο συγκεκριμένα:
τη Μαργαρίτα Συρίδου και την ομάδα της από τη Neue Griechische Schule, για την όμορφη διακόσμηση, και την προθυμία για την ανάληψη της οργάνωσης της γιορτής η οποία παρ'ολίγο να ακυρωθεί καθώς λίγες μέρες πριν είχα αρρωστήσει
τη Maria Iliopoulou και την Έφη Δόικα για την υποστήριξη στο περιεχόμενο της γιορτής
τον Θωμά και την Νίνα για τα εξαιρετικά τσουρεκάκια @Barba_zueri https://www.facebook.com/barba.zueri
την Πόπη Τσιμ και την Νάνσυ Παπαδοπούλου για τις χειροποίητες λιχουδιές.
Comments